คุณครูไม่จำเป็นต้องเบื่อหน่ายและโกรธ พวกเขาอาจเป็นบุคคลที่มีอำนาจมากที่สุดในชีวิตของคุณ คนเหล่านี้คือแม่พิมพ์ของเราและเกินกว่าหน้าที่นั้นพวกเขายังมีการใช้อารมณ์ขันเพื่อช่วยให้นักเรียนเรียนรู้เกี่ยวกับชีวิต

เราได้รวบรวมตัวอย่างที่ยอดเยี่ยมที่สุดของครูที่ทำสิ่งตลกๆ เพื่อให้คุณสามารถเพลินเพลินไปกับตัวเอง ในขณะที่รอวันหยุดสุดสัปดาห์ รายการเช่นนี้ทำให้คุณประทับใจในโรงเรียนมากกว่าและไม่หงุดหงิดเมื่อเจอเรื่องต่างๆ เลื่อนลงโหวตรูปภาพที่เพื่อนๆชื่นชอบและแสดงความคิดเห็นที่ด้านล่างเกี่ยวกับเรื่องราวที่สนุกที่สุดของคุณครูที่เพื่อนๆรู้จัก และอย่าลืมแชร์โพสต์นี้กับครอบครัวเพื่อนและครูที่พวกเราชอบ

ศาสตราจารย์ของฉันขอให้ฉันพาลูกแมวอายุ 7 สัปดาห์มาที่ชั้นเรียน และมันเรียนรู้มากมายเกี่ยวกับโครงกลอน

ตุ๊กตาคอลเลคชั่นประธานาธิบของฉัน

ครูของฉันตอกโทรศัพท์ของนักเรียนของเขาไว้บนกำแพงเมื่อยี่สิบปีก่อนเพื่อให้ดูเป็นตัวอย่าง และ มันยังคงมีอยู่จนถึงวันนี้

กฎข้อที่สามของการเคลื่อนที่ของนิวตัน: ศาสตราจารย์ของฉันจึงนั่งสเกตบอร์ดและใช้ถังฉุกเฉินเพื่อเป่าลมออกมา

อารมณ์ขันเป็นเครื่องมือการเรียนรู้ที่ยอดเยี่ยมและช่วยให้เราเก็บข้อมูลได้ดีขึ้นมาก นั่นเป็นเพราะอารมณ์ขันเกิดขึ้นระบบในสมองของเรากระตุ้นความจำระยะยาวของเรารวมถึงแรงจูงใจที่มุ่งเน้นให้ทำตามเป้าหมายของเรา

หรือเพื่อให้ชัดถ้อยชัดคำเราจำสิ่งที่ทำให้เราหัวเราะ มันเป็นความจริงที่ได้รับการรู้จักกันมาตลอด มันช่วยให้เราจดจำสิ่งต่างๆ ได้เร็วขึ้นและดีขึ้น ครั้งต่อไปที่คุณต้องจดจำบางสิ่งลองเชื่อมโยงกับสิ่งที่ตลกและน่าตกใจดูสิ

ชุดที่ศาสตราจารย์ของฉันสวมวันนี้โดยไม่มีคำอธิบายใดๆ

นี่คือทฤษฎีและหลักฐาน “ฉันมีปากที่ใหญ่”

หนึ่งในอาจารย์ของฉันทำชุดที่แตกต่างกันสำหรับภาพถ่ายประจำปีของเธอทุกปี

กลุ่มเพื่อนร่วมงานกับครูวุ่นวายอยู่กับเก้าอี้ของเขาโดย “ยืม” มันออกไปทุกวันหยุดสุดสัปดาห์และพาไปสถานที่ต่างๆเพื่อถ่ายรูป

 ศาสตราจารย์คนใหม่

ศาสตราจารย์ของฉันบอกว่าเขาใช้เวลาสองชั่วโมงพยายามที่จะจับคู่พาวเวอร์พอยต์กับเน็คไทของเขา

คุณครูให้เครดิตเพิ่มกับฉันสำหรับภาพวาดที่ฉันวาดเอาไว้

ครูที่เกษียณอายุราชการคนนี้เปลี่ยนรถบรรทุกของเขาให้เป็นห้องสมุดเพื่อสนับสนุนให้ผู้คนรักการอ่าน

“ เราพบลูกแมวที่ถูกทิ้งเอาไว้ 5 ตัว มันวิ่งไปรอบ ๆ บริเวณโรงเรียนและครูของฉันจับมันไว้ได้ และเธอจึงนำมันมาสอนด้วยในระหว่างคาบ”

“ คุณครูของฉันเอาเทปปิดปากของเธอในระหว่างที่นักเรียนกำลังนำเสนองานของพวกเขา ดังนั้นเธอจึงไม่ขัดจังหวะหรือเบี่ยงเบนประเด็นให้นักเรียนสับสน”

ครูขอให้เด็กๆบอกสิ่งที่พวกเขากังวลโดยไม่ต้องระบุชื่อ

Karen Loewe ซึ่งทำงานร่วมกับนักเรียนระดับประถมศึกษาปีที่ 7 และ 8 ตัดสินใจที่จะพยายามช่วยให้นักเรียนของเธอเอาชนะความเครียดของพวกเขา

ขอบคุณคุณครูทุกๆคนที่สอนเราจนเรามาจนเรามีทุกวันนี้ แม้ตอนเราเรียนอยู่บางครั้งเราอาจไม่ได้ตระหนักถึงสิ่งเหล่านี้ แต่พอย้อนเวลากลับไป เราจะจำได้ว่า ยังมีเรื่องราวดีๆ และความทรงจำดีๆให้เราจดจำและทำให้เราเป็นอย่างทุกวันนี้

ขอบคุณเรื่องราวดีๆจาก boredpanda — เรียบเรียงโดย เพลินเพลิน